RESIDUOS RADIOACTIVOS
Os residuos radiactivos son residuos que conteñen elementos químicos radioactivos que non teñen un propósito práctico. É frecuentemente o subproduto dun proceso nuclear, como a fisión nuclear. O residuo tamén pode xerarse durante o procesamento de combustible para os reatores ou armas nucleares ou nas aplicacións médicas como a radioteraìa ou a medicina nuclear.
Clasifícanse pola súa xestión en:
Clasifícanse pola súa xestión en:
- Residuos desclasificables (ou exentos): Non posúen unha radiactividade que poida resultar perigosa para a saúde das persoas ou o medio ambiente, no presente ou para as xeracións futuras. Poden utilizarse como materiais convencionais.
- Residuos de baixa actividade: posén radiactividade gamma ou beta en niveis menores a 0,04 GBq/m³ si son líquidos, 0,00004 GBq/m³ si son gaseosos, ou a tasa de dosis en contacto é inferior a 20 mSv/h si son sólidos. Só se consideran desta categoría si ademáis o seu periodo de semidesintegración é inferior a 30 anos. Deben almacenarse en almacenamentos superficiais.
- Residuos de media actividade: posén radiactividade gamma o beta con niveis superiores aos residuos de baixa actividade pero inferiores a 4 GBq/m³ para líquidos, gaseosos con calquer actividade ou sólidos cuia tasa de dosis en contacto supere os 20 mSv/h. Ao igual que os residuos de baixa actividade, só poden considerarse dentro desta categoría aqueles residuos cuio periodo de semidesintegración sexa inferior a 30 anos. Deben almacenarse en almacenamentos superficiais.
- Residuos de alta actividade ou alta vida media: todos aqueles materiais emisores de radiactividade alfa e aqueles materiais emisores beta ou gamma que superen os niveis impostos polos límites dos residuos de media actividade. Tamén todos aqueles cuioo periodo de semidesintegración supere os 30 anos (por exemplo os actínidos minoritarios), deben almacenarse en almacenamentos xeolóxicos profundos (AGP).
| 
|
Composición
Os residuos nucleares, con aspecto igual ao do combustible novo. Emiten radiación alfa, beta e gamma, ademais de xerar calor como consecuencia da desintegración radiactiva. Ademais conteñen diferentes substancias que deserrolan a súa radiactividade independientemente, dificultando o tratamento dos residuos; por exemplo, ainda que o principal elemento sexa o uranio (95% dos residuos), son os productos de fisión do combustible (2% dos residuos) os que se mantieñen maior actividade durante os primeros 150-200 anos. Entre estos residuos se atópanse tamén o plutonio 240, que tarda aproximadamente 6600 anos en desintegrarse; e o neptunio 237, cunha vida media de 2.130.000 anos.
Transporte de residuos
Xenérase un perigo importante no transporte dos residuos desnde as centrales ao Almacén temporal centralizado, realizase no interior duns grandes cilindros de metal extremadamente resistentes, de feito Enresa publicou videos con probas nas que incluso estos cilindros superan sin problemas a embestida dunha locomotora a máis de 100 kilómetros hora ou resistencia ao fogo a 800 grados durante media hora.
Almacenamiento de los residuos
Existen medios viables para a xestión dos residuos. No caso dos de media e baixa actividade, cóntase con dúas opcións. Por un lado, o confinamento en superficie ou ben o seu almacenamento en instalacóns subterráneas de baixa profundidade. No caso de España, almacénanse na superficie en celdas de hormigón, onde se ubican os contedores cos residuos debidamente acondicionados. O Cabril, na Sierra Alkjhjkkbarrana (Córdoba), é a instalación de almacenamento de residuos de baixa e media actividade para todo o país. Consta de tres módulos de almacenamento, un edificio de acondicionamento dos residuos de baixa e media actividade, un laboratorio de verificación da calidad e 28 estructuras de almacenamento, con capacidade de 320 contedores por cada unha.
Pola súa parte, os residuos de alta actividade requieren sistemas de xestión que garanticen o seu aislamento e confinamento durante largos periodos de tempo. As dúas opcións que existen para o seu almacenamento son o almacenamento temporal prolongado e o almacenamento definitivo a gran profundidade ou almacenamento xeolóxico profundo. O almacenamento temporal prolongado permite gardar o combustible entre 100 e 300 anos e pode levarse a cabo cunha tecnoloxía existente na actualidade a través dos almacenes temporais centralizados. Respecto á segunda opción, o almacenamento xeolóxico profundo, ainda ten que demostrarse que sexa efectivo para periodos extremadamente largos ou ao menos similares aos do almacenamento temporal prolongado. Pese a non existir unha regulación internacional específica ao respecto, sí que hai consenso acerca de que o almacenamento xeolóxico profundo é a mellor opción unha vez que a tecnoloxía ofrezca totais garantías. O ATC, sen embargo, non ofrece unha solución definitiva ao problema, sinon que queda pendente para xeneracións futuras. Trátase, polo tanto, dunha opción de xestión temporal, e non final. Ainda así, mentras se terminan de perfilar os proxectos para os almacens xeolóxicos profundos, é a opción viable. A investigación non se detén e para 2035 está prevista a creación dun almacén xeolóxico profundo en España.
Pola súa parte, os residuos de alta actividade requieren sistemas de xestión que garanticen o seu aislamento e confinamento durante largos periodos de tempo. As dúas opcións que existen para o seu almacenamento son o almacenamento temporal prolongado e o almacenamento definitivo a gran profundidade ou almacenamento xeolóxico profundo. O almacenamento temporal prolongado permite gardar o combustible entre 100 e 300 anos e pode levarse a cabo cunha tecnoloxía existente na actualidade a través dos almacenes temporais centralizados. Respecto á segunda opción, o almacenamento xeolóxico profundo, ainda ten que demostrarse que sexa efectivo para periodos extremadamente largos ou ao menos similares aos do almacenamento temporal prolongado. Pese a non existir unha regulación internacional específica ao respecto, sí que hai consenso acerca de que o almacenamento xeolóxico profundo é a mellor opción unha vez que a tecnoloxía ofrezca totais garantías. O ATC, sen embargo, non ofrece unha solución definitiva ao problema, sinon que queda pendente para xeneracións futuras. Trátase, polo tanto, dunha opción de xestión temporal, e non final. Ainda así, mentras se terminan de perfilar os proxectos para os almacens xeolóxicos profundos, é a opción viable. A investigación non se detén e para 2035 está prevista a creación dun almacén xeolóxico profundo en España.
|
